ชายสองคนกับขวาน

เรื่อง ชายสองคนกับขวาน
ชายสองคนเป็นเพื่อนคบหากันมานาน วันหนึ่งขณะที่ทั้งสองเดินไปตามถนนบังเอิญพบขวานเล่มหนึ่งตกอยู่ ชายคนหนึ่งรีบหยิบขึ้นมาถือไว้ “ข้าเจอขวานเห็นไหม โชคดีอะไรอย่างนี้ มันต้องเป็นของข้า” “เราเดินมาด้วยกัน เจอของก็ต้องแบ่งกันซิ ข้าก็เห็นพร้อมกับเจ้านั่นแหละ” ชายอีกคนหนึ่งท้วง ขณะนั้นเจ้าของขวานเดินตามหาขวานของตนที่หายไป เห็นคนแปลกหน้าถือขวานไว้ในมือเข้าใจว่าเป็นขโมยจึงร้องเรียกให้ชาวบ้านช่วยกันจับตัว “แย่แล้วซิเรา อยู่ดีๆกลับถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมย” ชายคนที่ถือขวานกล่าวด้วยความตกใจ แต่ชายอีกคนหนึ่งท้วงขึ้นว่า “อย่าพูดว่าเราซิ ขวานอยู่ในมือเจ้า เจ้าเจอของหล่นตามทางแล้วเก็บขึ้นมาถือไว้ส่งเดช ได้ลาภแล้วไม่คิดจะแบ่งข้า พอมีเรื่องเดือดร้อนทำไมถึงจะให้ข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเล่า”
อันเพื่อนกินนั้นหาง่าย แต่เพื่อนตายซิหายาก เมื่อยามได้รับผลประโยชน์ทุกคนพร้อมที่จะเป็นพวกเดียวกับเรา แต่เมื่อมีเรื่องเดือดร้อนใครๆก็มักจะอยู่ฝ่ายตรงข้าม